Kavgacı milletizdir. Kavga sevilmez ama, sanki “kavga sever” gibi hep kavga ederiz. Burada atalarımızdan aldığımız, sosyal genimizin etkisi de olmalı.
Hepimiz tarihimizde kahramanlık, yiğitlik öyküleri dinleyerek, içimizdeki dozu fazla! olan erkeklik hormonlarımızın ateşine kül dökmek yerine, üzerine körükle giderek uzak yakın kavgalara karışır ortak oluruz. Bunun için bizde sokak kavgaları çoktur. Buna bağlı hiç yoktan cinayetlerde, sanırım dünya rekoru da bizde.
Erkek gülmez, gülerse belli belirsiz dudakları oynar. Anadolu kültüründe kahkaha erkekler içinde ayıp sayılır. Arsız gülenlere de “o…. karı gibi niye gülüyorsun?” derler. Küfür kimliğimize aşılanmış sanki bir parçamız olmuş gibidir. Öfkeli bile olmasak “anasını satayım” gibi şaka türü benzetmelerle “anasını s…..’im” gibi sözcüklerle çok içli dışlı olduğumuzdan bazen iyi niyetle söylenmiş bile olsa, bunlardan kavga çıkar.
Sokak kavgalarında bunlar çok görülür. Ağızla, yani sözle yapılan kavgalara “ağız dalaşı” derler. Dalaşma sözcüğü köpekler için kullanılır. Havada bile it dalaşı olur. Sokakta itişip kakışmalarda dalaşma sözcüğüyle tanımlanır.
Dalaşma ile köpek kavramı yan yana geliyorsa, bunun bir sosyal nedeni, sosyal bir alt yapısı, yani sosyal geni de olmalıdır. Köpeklerde dalaşma yaşamlarının bir parçasıdır. Sahiplerine yaranmak için, içgüdüsel bir devinimdir. Genelde sokak köpekleri birbirlerinden hoşlanmazlar. Daha uzaktan üst dudaklarını yukarı kıvırarak dişlerini gösterip hırlayarak öfke, kavga mesajlarını verirler. Halk arasında ‘dişini gösterme’ sözcüğü ünlüdür.
Köpek kavgalarını görmüşseniz, köpeğin biri ötekini altına almışsa çevrede bulunan köpekler de bu kavgaya katılırlar. Tümü altta kalan köpeğe saldırır, orasından burasından ısırıp çekiştirmeye başlarlar. Bu köpek kimliği, sanırım kurtluk aşamalarında iken, yakalanan ve altta kalan avı, el birliğiyle parçalamaya yönelik genetik bir yapılanma olsa gerektir.
Sokak kavgalarına tanık olmuşsunuzdur. Bu kavgalar çoğunluk orantısız olur. Orantılı birebir kavgalar, okul çocuklarında görülür. Sokak kavgaları adeta güç savaşlarıdır. Genellikle güçlü olan, karşıdakini gözüne kestiren kavgayı başlatır. Bu kavgada altta kalana üstekinin yandaşları da saldırılarına devam ederler, tekme ve yumruklarla girişirler. Bu durum sokak köpekleri psikolojisine yakın davranış biçimidir. Çağdaş ülkelerde ise, iki kişi kavga ediyorsa ötekiler karışmazlar. Kozlar paylaşılır, dersini alan alır konu orada kapanır. Oradakiler asla ezilenin güçsüzün üzerine çullanmazlar, buna toplum kültürleri izin vermez.
Acaba diyorum, biz de evrim sürecinde hala kurt ya da köpek genlerini aşamamış düzeyde insanlar mı var. Yanıt sizlere kalsın…
