Merhaba,
Oluşumun gerçeği içinde yaşıyoruz. Doğabilmek, var olabilmek için bile bir savaş içinde olduğumuz anlatılıyor. Her an kin, nefret içimize akıtılıyor ve kendimizi bulana dek kime, neye sarılacağımızı bilemiyoruz. Sevdiğimiz, güvenle sarıldığımız ailemiz bile korku içinde yaşadığını hissettiriyor. Kötülüklerin varlığını anlatırken kötülüklerin nasıl oluştuğunu, nasıl yapılabildiğini anlatıyor .
Ne yazık!
Kötülüklerin anası derken bile, kötülüğü yaratanın insan olduğu ve birde kötülüğün babası olduğunu anlıyoruz yani kötülükler tek başına yaratılamıyor. İnsanlık mükemmeliyet içinde var edilmiş her ne olursa olsun hedeflerine ulaşmaya çalışırken hep kötülüğü kullanıyor. Kötülük, içinde iyiliği her iyilik de içinde kötülüğü barındırabiliyor. Siyah ve beyaz dengesi kadar net olan bu düşünce ve düşünceyi uygulama biçimi insanlığın en büyük ayıbıdır.
Sizce Siyah mı? Kötü, Beyaz mı? Hangisi diğerinde leke bırakır, kalır diye düşünmek değil lekeyi atanı sorgulamak gerekli.
Suçlu mu?
Kötülük konusunda da kötü düşünerek herkesi suçlayabiliriz. Hatta yapılan kötülüğün yorumunu bile yapabiliyoruz, insan bilmediğine yorum yapamaz oysaki.
İyi insan olma çabasının içinde yaşamaktayız. Bir yandan peki nasıl olacak bu iyi insan? Doğarken içimize itilen kötülük, sindirilmiş bir çocukluk ile elden ele devam eder konumda ve şu anki dünyamızda çok da başarılı. İyilik için savaşabilen dahi yok artık. Amaçlar, araçlar farklılaşmış ve değerler hak ettiklerini alamaz olmuşlar. Ne kalacak derken, ne kaldı demeye başladık. Buna başlarken de ilk günkü halimize, en başa döndük.
Hayatın bize getirdiklerini incelerken, ne yapmamız gerektiği de içinde saklıymış. Oysa ki kimim? Kimiz? Kimlerleyiz? Ne yapıyoruz? Neden yapıyoruz? Gibi yüzlerce soru var oldu bir anda aklımda. Sahip çıkacağımız şeyler var olmuşlar mı? Var olacaklar mı? Kaç günlük hayat var ki? Neye sahip çıkacağız?
Hepimizin korktuğu, hepimizin çekindiği iyi insan olmak için ilk önce bize hediye edilmiş olan evlatlarımıza iyi insan olabilmeleri için onları kötü düşüncelerle beslememeli, evlatlarımıza çocukluklarını en iyi yaşayabilmeleri için imkanlar sağlamalıyız.
Çocuklarımız bizim geleceğimizdir.Geleceğimiz,
Her gün haykırıyor ve bağırıyor.
HABER REVİZYON DERGİSİ ARALIK 2013